a czy mają mówić? może nie wiesz, ale ten film jest na podstawie książki...

Nie bójmy się tego słowa, ale poprostu jesteś niedorosły, jeśli nie wiesz o co chodzi w tym filmie.

Zgadzam się z założycielem tematu. Ten film to kompletna nuda 3/10

Jeśli uważasz że ten film jest nudny i denny to po co się tu udzielasz...Dowidzenia

"Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce"

Dziś obejrzałem film po (około) 10 latach. W momencie kiedy film leciał w kinie, należałem do grona osób które zapędzono z przymusu na film w ramach edukacji szkolnej. Buntownicza młodość i przymus uczestnictwa nastawiła mnie wrogo. Jednak zapuściła kiełek w postaci pytania - Co oni w nim widzą? Dziś uznaję film za udany. Myślę że to kwestia kilku czynników, z których najważniejszym jaki potrafię wymienić to swoista "dojrzałość" do tego typu kina. Wróćcie do niego kiedyś, nie kiedy wam każą. Kiedy sięgasz po coś z wyboru masz zupełnie inne do tego nastawienie.

Owszem, możnaby stwierdzić, że pewien poziom dojrzałości jest tutaj potrzebny, żeby docenić ten film, niemniej jednak to nie wszystko, albo raczej nie jest to potrzebne w obecności innych czynników. Tą wypowiedź opieram na przykłądzie samej siebie, która w wieku 9 lat, mając ten film na kasecie, obejrzałam go tyle razy (z własnej woli), że do dziś znam cały fragment prób Klary dla Papkina i dyktowania listu do Wacława na pamięć. I nie miałam wielkich problemów ze zrozumieniem tego filmu, a nawet bawił mnie. Nie rozumiałam oczywiście jeszcze wszystkiego, np. piosenka "Kot, kot, pani matko" Papkina nie miała dla mnie większego sensu, niemniej jednak film mnie zachwycał już w wieku 9 lat, właśnie. A wynikało to nie z dojrzałości (bo na ile dojrzałe może być 9-letnie dziecko?), lecz z wpływów innych. Film podobał się rodzicom i starszemu bratu, moim autorytetom i najbliższym osobom, cenionym przeze mnie zawsze bardziej od kogokolwiek z moich rówieśników. I w ten sposób oni "zarazili" mnie tym filmem, a "Zemsta" do tej pory jest moją ulubioną z lektur szkolnych ;)

No, inna sprawa, że ja nie mam uprzedzeń co do lektur szkolnych i nie uważam wszystkich z góry za nudne, wręcz przeciwnie. Hasło "Lektura szkolna" wypisane na okładce zawsze mnie tylko zachęcało, jako zaświadczenie o pewnym poziomie książki. :)

Częściowo się zgadzam, ale nie wydaje mi się aby 9-letni szkrab był w stanie w całości ogarnąć fabułę "Zemsty" ze wszystkimi jej smaczkami. Tak jak to zostało napisane - zaciekawienie fabułą wynikało z "naśladowania" autorytetów, jakim byli rodzice. Myślę że o wiele później przyszło pełne zrozumienie.

Niestety, w moim wypadku, polonistka skutecznie zniechęcała do swojego przedmiotu. Ale nie wszystko stracone, teraz jakby nadrabiam te braki :)

To fakt, że nie rozumiałam wszystkiego :) Ale zainteresowanie i przekonanie, że lektury szkolne wcale nie muszą być nudne pozostało :)

Akurat nigdzie nie napisałem że lektury szkolne są nudne. Twierdziłem jedynie że cieżko jest się do czegoś przekonać, gdy jesteśmy do czegoś "zmuszani". Podzielam (z wiekiem nawet coraz bardziej) opinię, że określenie "lektura szkolna" jest pośrednio wyznacznikiem dobrej i ciekawej literatury:)

Nie zarzucam wypowiedzi, że lektury są nudne, jedynie nawiązuje do tego, że przeważnie młodzież tak uważa i to w sumie też wiąże się z tym, że "Zemsta" się im źle kojarzy :) Natomiast jeśli chodzi o ostatnie zdanie Twojej wypowiedzi, podzielam je. Osobiście hasło "lektura szkolna" wypisane na okładce danej książki raczej zachęca mnie do jej przeczytania, będąc dla mnie swego rodzaju znakiem jakości :)

Co do młodzieży uważającej że lektury są nudne: zapewne wynika to z kilku czynników, m.in. z niechęci do czytania, z przymusu czytania tych wybranych książek, ewentualnie - jak w moim wypadku - postać polonisty skutecznie zniechęca do przedmiotu. Na szczęście potem można pójść na studia, trafić na fenomenalnych wykładowców, dostać nową listę lektur i się cieszyć :)

Zgadzam się. Film może i na podstawie książki ale to nie zmienia faktu że ciężko przebrać przez te dialogi... Męczy niczym musical